H αυτοκτονία

Ο χριστιανισμός καταδικάζει την αυτοκτονία. Η ύπνωση και οι διοχετεύσεις έχουν δείξει ότι είναι πιο σύνθετα τα πράγματα. Δεν υπάρχει τιμωρία στην άλλη πλευρά, αλλά με την αυτοκτονία η ψυχή δεν πάει στο Φως. Συνήθως σημαίνει ότι παραδίδεται σε ένα δαίμονα, ή γίνεται ψυχή κόβιντ (μέρος την οντότητας κόβιντ, δηλαδή του ουροβόρου).

Η Κέννυ, 30 ετών, άρχισε να έχει παραφυσικές επιθέσεις σε σωματικό και νοητικό επίπεδο από τότε που μετακόμισε στο νέο της σπίτι. Τα μαλλιά της υψώνονταν στον αέρα, είχε ρίγη και ζάλη, ένιωθε να πνίγεται, έχανε ενέργεια, είχε κρίσεις πανικού, κ.λπ. Κάναμε μια συνεδρία διοχέτευσης με τον οδηγό μας και αποδείχθηκε ότι ο αδερφός της ζούσε στο ίδιο σπίτι 200 χρόνια πριν. Ήρθαμε σε επικοινωνία με τον τότε αδελφό της, τον Ρούνε, και μας είπε ότι ήθελε να εκδικηθεί την Κέννυ, γιατί τον έδιωξε από το σπίτι στις αρχές του 19ου αιώνα. Οι γονείς τους είχαν πεθάνει και η Κέννυ, σαν μεγαλύτερη, τον φρόντιζε με τη βοήθεια ενός υπηρέτη. Ο Rune ήταν διανοητικά καθυστερημένος και δεν πήγε σχολείο. Η αδερφή του παντρεύτηκε και μετακόμισε στην πρωτεύουσα, αφήνοντας τον Rune μόνο με τον υπηρέτη. Έφτασε η μέρα που δεν μπορούσαν πλέον να κρατήσουν το πατρικό τους και έστειλαν το παιδί σε ίδρυμα. Το παιδί ήταν δυστυχισμένο εκεί και μια μέρα, στα 17 του, ανέβηκε στην ταράτσα και πήδηξε. Η ψυχή του επέστρεψε στο σπίτι όπου έμενε μέχρι τώρα. Η ψυχή της Κέννυ επέλεξε να ξαναζήσει σ’ εκείνο το σπίτι ώστε να βοηθήσει την ψυχή του Ρούνε να πάει στο Φως. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να τον πείσω, αν και η Κέννυ τού ζήτησε συγνώμη κατά τη διάρκεια της συνεδρίας. Ο Ρούνε έφυγε και ο οδηγός μας αναγκάστηκε να τον ξαναφέρει ώστε να συνεχίσω τις διαπραγματεύσεις. Τελικά τα κατάφερα να τον πείσω να πάει στο Φως, αλλά αφού πήρε το δικαίωμα να επισκέπτεται την Κέννυ. Μετά από μερικές εβδομάδες η Kenny άρχισε να έχει τα ίδια συμπτώματα όπως και πριν. Eίχε επιστρέψει o Ρούνε; Τα πνεύματα που βρίσκονται στο Φως είναι μακάρια και δεν έχουν αρνητικότητα. Η Κέννυ συνειδητοποίησε ότι τώρα προκαλούσε η ίδια τα ίδια προβλήματα λόγω του φόβου της. Η φίλη της Κέννυ που είναι μέντιουμ επικοινώνησε με τον Rune ο οποίος είπε ότι αγαπάει την αδερφή του και θέλει να μείνει μαζί της για λίγο, για να τη βοηθήσει. Η Κέννυ ηρέμησε και η δυσφορία εξαφανίστηκε. Τώρα είναι ευτυχισμένη που έχει τον Rune δίπλα της, καθώς είναι σαν οδηγός για αυτήν.

Η Μένια, 19 ετών, ήρθε με την αδερφή της Εσμεράλντα για να κάνει μια αναδρομή. Όμως δεν μπόρεσε να δει τίποτα και χρειάστηκε να διακόψουμε. Η Esmeralda το έκανε στη θέση της, ώστε να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τη Μένια από τον οδηγό της. Την πήγα στον οδηγό της και όταν ρωτήσαμε γιατί η Μένια δεν μπόρεσε να δει τίποτα ανακαλύψαμε ότι είχε μια οντότητα στην αύρα της. Είναι ένας συνηθισμένος λόγος που πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να πάρουν εικόνες η πληροφορίες από μια προηγούμενη ζωή. Η Esmeralda μπόρεσε να επικοινωνήσει με την οντότητα, που ήταν μια γυναίκα που αυτοκτόνησε τη δεκαετία του εβδομήντα στο σπίτι όπου ζούσαν τώρα οι δύο αδελφές. Ο αγαπημένος της σκοτώθηκε σε ένα ατύχημα και αυτή δεν ήθελε να ζήσει άλλο. Πήδηξε από τη σκάλα και σκοτώθηκε. Όμως ο πόνος της την εμπόδισε να πάει στο Φως. Κάλεσα τον φίλο της, ο οποίος ήταν στο Φως και ήρθε. Η χαρά της γυναίκας ήταν απέραντη. Πήγαν μαζί στο Φως. Η Μένια απελευθερώθηκε από την κακή επιρροή της οντότητας και ο οδηγός της αδελφής της είπε ότι μετά από μερικούς μήνες θα μπορούσε να κάνει την αναδρομή.

Η Κλάρα, 42 ετών, έκανε μια συνεδρία διοχέτευσης για τον παππού της που είχε αυτοκτονήσει. Ο οδηγός μας είπε ότι είχε μείνει στο σκοτάδι και μας τον έφερε. Μίλησε μέσω του υπνωτισμένου συνεργάτη μου. Είχε αυτοκτονήσει λόγω οικονομικών προβλημάτων. Αισθάνθηκε ανίκανος να φροντίσει την οικογένειά του και το συναίσθημα ντροπής τον κράτησε στο χαμηλό αστρικό πεδίο. Πίστευε επίσης ότι η οικογένειά του τον μισούσε για την αποτυχία του. Η Κλάρα τού είπε ότι όλη η οικογένεια τον είχε συγχωρήσει και η ψυχή του ηρέμησε. Μάς ευχαρίστησε και πήγε στο Φως.

Η Ιωάννα, 43 ετών, ήθελε να κάνει μια διοχέτευση για να επικοινωνήσει με τον σύζυγό της που είχε αυτοκτονήσει πριν από 10 χρόνια. Η  ψυχή του είχε μείνει 8 χρόνια με τη γυναίκα και την κόρη του, καθώς ο πόνος που ένιωθαν ήταν πολύ μεγάλος. Αυτός ο πόνος δεν επέτρεψε στην ψυχή του άντρα να πάει στο Φως. Αργότερα όμως κατάφερε να αποκολληθεί από αυτές και να επιστρέψει στο πνευματικό του σπίτι. Πέρασε από τη διαδικασία καθαρισμού και πήγε κατ’ ευθείαν στην πνευματική του ομάδα για να προετοιμάσει την επόμενη ενσάρκωσή του. Σ’ αυτή την κατάσταση οι ψυχές χάνουν τις γήινες αναμνήσεις τους γιατί αυτές θα εμπόδιζαν την προετοιμασία. Αλλά οι τρεις τους βρίσκονταν στην ίδια ομάδα ψυχών και έτσι ο οδηγός μας μπόρεσε να μεταβιβάσει κάποια μηνύματά του στις δύο γυναίκες και αυτές σ’ αυτόν. Δεν σταμάτησαν να κλαίνε σε όλη τη διάρκεια της συνεδρίας και ήταν πολύ  συγκινητικό. Στο τέλος ο οδηγός τούς έδωσε μερικές συμβουλές για να απαλλαγούν από τον πόνο και να προχωρήσουν. Μας ευχαρίστησαν με όλη τους την καρδιά και υποσχέθηκαν να ανάψουν ένα κερί για τον σύζυγο και τον πατέρα. Αυτό βοηθά την ψυχή να έχει μια στενότερη επικοινωνία με τους ενσαρκωμένους.

Ο Δημήτρης, 42 ετών, έπασχε από συχνές ασθένειες και η αδερφή του, η Λαμπρινή, μας ρώτησε για αυτόν. Η αιτία ήταν το γεγονός ότι είχε χάσει μεγάλο μέρος της ψυχής του, 75%, σε μια προηγούμενη ζωή. Ο οδηγός μας μάζεψε τα χαμένα θραύσματα και κατά τη διάρκεια της συνεδρίας ανάκτησης μας είπε πώς τα είχε χάσει. Έζησε στην Αγία Πετρούπολη το 1898. Το όνομά του ήταν Γκεώργκιεφ και ζούσε στο βασιλικό παλάτι, ως μέλος της βασιλικής οικογένειας. Ήταν ερωτευμένος με μια κοπέλλα και αυτή μαζί του. Είχαν αποφασίσει να το κρατήσουν μυστικό για να χαρούν περισσότερο την αγάπη τους, έχοντας ένα κοινό μυστικό. Το κορίτσι ήταν επίσης από ευγενή οικογένεια και δεν θα υπήρχε πρόβλημα να παντρευτούν, σκέφτηκαν. Δυστυχώς, η μητέρα του Γκεώργκιεφ είχε τάξει τον Γκεώργκιεφ σε μια άλλη οικογένεια, για να παντρευτεί την κόρη της οικογένειας. Εκείνη την εποχή οι γονείς το έκαναν αυτό, αφού ο γάμος αποτελούσε επιχειρηματική συμφωνία. Όταν άκουσε τα άσχημα νέα το παιδί διαμαρτυρήθηκε και αρνήθηκε να την παντρευτεί. Αυτό ήταν ντροπή για την άλλη οικογένεια, και ο αδερφός της νύφης τον κάλεσε σε μονομαχία. Έπρεπε να την αποδεχτεί, για να υπερασπιστεί την τιμή της δικής του οικογένειας. Οι δύο νεαροί στάθηκαν στις θέσεις τους, άρχισαν να κάνουν τα απαιτούμενα βήματα, γύρισαν και εκείνη τη στιγμή ο Γκεώργκιεφ φώναξε: Αν και η μητέρα μου με έχει ατιμάσει, δεν θα ατιμάσω τον εαυτό μου και δεν θα πάρω τη ζωή άλλου. Έβαλε το όπλο στον κρόταφό του και τράβηξε τη σκανδάλη. Αυτή η αυτοκτονία δεν ήταν ντροπή γι 'αυτόν, αλλά για τους γονείς που έχασαν τον τίτλο τους. Ο νεαρός έδειξε θάρρος και όλοι θαύμασαν την πράξη του. Αλλά η ψυχή του έμεινε εκεί, δίπλα στην αγαπημένη του. Πέρασε τη ζωή της μόνη της, με τη συντροφιά του αγαπημένου της, τον οποίο ένιωθε κοντά της. Όταν πέθανε, η ψυχή του κοριτσιού έμεινε εκεί, μέχρι τώρα. Έπρεπε να της εξηγήσουμε ότι ο Γκεώργκιεφ μόλις πήγε στο Φως. Η συνείδηση του Γκεώργκιεφ πήγε στο Φως, αλλά το ενεργειακό μέρος της ψυχής του ήρθε να συνδεθεί με την παρούσα ψυχή του, αυτή του Δημήτρη. Είναι δύσκολο να εξηγηθεί με λέξεις, αφού δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν τη διαφορά μεταξύ συνείδησης και ψυχής. Έτσι, καλέσαμε τη συνείδηση του παιδιού, ήρθε, και η κοπέλλα του τον ακολούθησε στο Φως. Και πάλι ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή.

Ωστόσο, οι περισσότερες αυτοκτονίες συμβαίνουν λόγω της παρουσίας ενός δαίμονα που συνδέεται με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Και σε αυτήν την περίπτωση οι ψυχές δεν μπορούν να πάνε στο Φως. Και μόνο η επιθυμία ή ορμή να πεθάνει κανείς ή να αυτοκτονήσει προκαλείται από σκοτεινές δυνάμεις και είναι συμφωνία.

Ο Mιχάλης, 19 ετών, είχε σκέψεις αυτοκτονίας. Δεν τα πήγαινε πολύ καλά με τους γονείς του και πήρε ένα κουτί ηρεμιστικά. Μετά από λίγο το μετάνιωσε και το είπε στους γονείς του. Τον πήγαν στο νοσοκομείο όπου έκανε πλύση στομάχου. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική, όπου έμεινε δύο εβδομάδες. Κατάφερε να βγει, αλλά έπρεπε να βλέπει ψυχολόγο για ένα διάστημα. Ο Μιχάλης θεωρούσε ότι ο στόχος της απόπειρας αυτοκτονίας του ήταν να τρομάξει τους γονείς του. Τού έκανα ύπνωση, πήγαμε στην πηγή των αυτοκτονικών παρορμήσεών του και είδαμε ότι είχε δύο οντότητες στην αύρα του. Μίλησα και στις δύο και τις βοήθησα να πάνε στο Φως. Η μία ήταν η ψυχή ενός Γερμανού  που σκότωσε τη γυναίκα του και τον εραστή της. Ήταν αρκετά δύσκολο να τον πείσω, καθώς ήταν γεμάτος μίσος. Ο δεύτερος ήταν η ψυχή ενός Γάλλου στρατιώτη που είχε συμμετάσχει στους πολέμους του Ναπολέοντα και σκοτώθηκε σε μια μάχη. Αυτόν ήταν ακόμη πιο δύσκολο να τον πείσω. Είχε αφιερωθεί σώματι και ψυχή στη Γαλλία και τον Ναπολέοντα. Χρειάστηκε να να του εξηγήσω ολόκληρη την αληθινή ιστορία της ανθρωπότητας, πώς οι Νεφελίμ και οι μυστικές τους αδελφότητες χειρίστηκαν ανθρώπους και κυβερνήσεις και κυριάρχησαν με έναν αόρατο τρόπο με τη βοήθεια δαιμόνων και ανθρώπων που διέφθειραν. Οι υψηλού επιπέδου δαίμονες τού είχαν πει ότι έπρεπε να κάνει κακό στον Μιχάλη για να ανέβει ψηλότερα και να είναι ελεύθερος. Τελικά αναγνώρισε την εξαπάτηση και θύμωσε με τον εαυτό του. Υποσχέθηκε στον Μιχάλη να τον αποζημιώσει για τη ζημιά που τού προκάλεσε και πήγε στο Φως. Οδήγησα τον Μιχάλη στον οδηγό του και μας είπε ότι οι δαίμονες είχαν μπει στο σώμα του επειδή ένιωθε πολύ καταπιεσμένος από τον πατέρα του, ο οποίος τον έσπρωχνε συνεχώς στο διάβασμα για να γίνει ο καλύτερος μαθητής. Η καταπίεση δημιούργησε συναισθήματα θυμού και άγχους, εξασθένισε την αύρα του και μπήκαν οι δαίμονες. Επιπλέον, οι δαίμονες τον έπεισαν ότι δε χρειαζόταν θεραπεία, καθώς η απόπειρα δεν ήταν παρά μια πράξη διαμαρτυρίας. Tώρα όμως έγινε σαφές ότι δεν ήταν έτσι, αλλά ότι εξαπατήθηκε. Οι δαίμονες ξέρουν πώς να μάς υπνωτίζουν και να μας κάνουν να βλέπουμε μια ψευδή πραγματικότητα.

Ο Παναγιώτης, 45 ετών, είχε πολλά προβλήματα και πολλές οντότητες, αλλά θα επικεντρωθώ στην προηγούμενη ζωή του στην Κολομβία, το 1935. Ήταν γιος κυνηγού και ζούσαν σε ένα σπίτι στο δάσος. Συχνά πήγαινε να κυνηγήσει με τον πατέρα του και με κάποιους γείτονες και τον γιο τους. Ερωτεύτηκε τον γιο του γείτονα. Αλλά δεν το έδειξε, αφού τότε η ομοφυλοφιλία ήταν εντελώς ταμπού. Ήταν ένα εσωστρεφές παιδί, βυθισμένο στις καταπιεσμένες σκέψεις και τα συναισθήματά του. Μεγάλωσε και ο πατέρας του τον πάντρεψε με ένα κορίτσι, την κόρη ενός γνωστού. Δεν έκαναν ποτέ έρωτα. Η μοναδική του χαρά (αλλά και λύπη) ήταν κατά τη διάρκεια του κυνηγιού, όταν ο αγαπημένος του ήταν εκεί. Παντρεύτηκε επίσης, και αυτός έκανε έρωτα  με τη γυναίκα του, η οποία έμεινε έγκυος. Μια μέρα συνέβη ένα ατύχημα στο κυνήγι. Ο πατέρας του Παναγιώτη προσπάθησε να πυροβολήσει ένα ζώο, αλλά η σφαίρα βρήκε τον γιο του γείτονα, ο οποίος πέθανε. Ο Παναγιώτης δεν είχε λόγο να ζει πια. Μια μέρα στο κυνήγι, λίγο μετά το πρώτο περιστατικό, πήγε λίγο πιο μακριά από τους άλλους και πυροβόλησε τον εαυτό του. Είχε ήδη έναν δαίμονα από μια προηγούμενη ζωή και η συμφωνία της αυτοκτονίας ήταν με αυτόν τον δαίμονα. Η ψυχή του δεν πήγε στο Φως και τώρα ήταν προσκολλημένη στον καλύτερο φίλο του, ο οποίος ήταν ο μυστικός έρωτας της ζωής του στην Κολομβία. Η γυναίκα του Παναγιώτη ήταν η ίδια και δεν έκαναν έρωτα ούτε σε αυτήν τη ζωή. Ο καλύτερος φίλος του ήταν κόκκινος, δηλαδή άτομο που ενσαρκώθηκε με τη βοήθεια ενός δαίμονα, αν και από μια άλλη προηγούμενη ζωή από εκείνη στην Κολομβία. Αυτός ο συνδυασμός του να είναι κόκκινος και παράλληλα να έχει προσκόλληση παράλληλου δαίμονα του Παναγιώτη επηρέασε βαθιά τη σχέση του ζευγαριού. Χάρη στην πνευματική απελευθέρωση που έκανε, ο παλιός του παράλληλος απελευθερώθηκε και ο φίλος του απαλλάχθηκε από την επιρροή του πάνω του. Έχει ήδη μετακομίσει σε άλλη χώρα και ο Παναγιώτης αισθάνεται πολύ καλύτερα. Στη ζωή στην Κολομβία σχηματίστηκε επίσης μια σκιά λόγω του σιωπηλού πόνου και της αυτοκαταπίεσης που ένοιωθε, αλλά κι’ αυτή καθαρίστηκε. Πρέπει να προσθέσω ότι δεν ήταν ομοφυλόφιλος, αυτός ο σεξουαλικός προσανατολισμός τού μεταδόθηκε από τον δαίμονα, ο οποίος το έκανε για να τον ωθήσει στην αυτοκτονία.

Μια γνωστή μου, η Δέσποινα, 24 ετών, είχε έναν κόκκινο φίλο. Όταν τον χώρισε, έγινε πολύ επιθετικός απέναντί της, τη χτύπησε και της φέρθηκε απαίσια. Παρ 'όλα αυτά, αυτή επέστρεψε σ’αυτόν. Δεν κατάλαβα γιατί και έριξα μια ματιά στην προηγούμενη ζωή της (παράλληλής της). Ήταν στην Ιταλία, στην Μπολόνια, το 1937. Ήταν μια όμορφη και ματαιόδοξη έφηβη. Στο σχολείο είχε πολλές φίλες με τις οποίες μίλαγε για τα αγόρια από το διπλανό σχολείο. Αυτή και μια φίλη συμφώνησαν να ανταγωνιστούν για τον έρωτα ενός συγκεκριμένου παιδιού, αλλά χωρίς να τις ενδιαφέρει. Η ηττημένη θα αγόραζε με τις αποταμιεύσεις της ένα όμορφο φουστάνι που είχαν δει σε ένα κατάστημα για την νικήτρια. Η Δέσποινα κατάφερε να τραβήξει την προσοχή του Αλέξανδρου με την εμφάνιση και τις χειρονομίες της. Άρχισαν να μιλάνε και τον έκανε να σκέφτεται με τη στάση της ότι της άρεσε. Το άλλο κορίτσι απέτυχε και αναγκάστηκε να αγοράσει στη Δέσποινα το φόρεμα. Ήταν ένα φόρεμα με πιέτες στο μπροστινό και στο κάτω μέρος, ήταν καταπληκτικό. Αλλά τα άλλα κορίτσια έμαθαν για το στοίχημα και ένα από αυτά το είπε στον Αλέξανδρο. Δεν το πίστευε και συνέχισε να πολιορκεί τη Δέσποινα. Αυτή κουράστηκε από αυτό το παιχνίδι και τον απέρριψε. Συνειδητοποίησε ότι η άλλη κοπέλλα τού είχε πει την αλήθεια και της ζήτησε το λόγο. Αυτή έμεινε έκπληκτη, καθώς δεν περίμενε να το ξέρει. Την ανάγκασε να τού πει την αλήθεια και αυτή τελικά ομολόγησε, λέγοντας ότι ήταν απλώς ένα παιχνίδι και ότι δεν περίμενε αυτός να το πάρει τόσο σοβαρά. Αυτός αναστατώθηκε πολύ. Μια μέρα εμφανίστηκε μπροστά στη Δέσποινα και τους φίλους της και της είπε ότι ήξερε πώς θα την εκδικηθεί. Και τότε έβγαλε ένα περίστροφο. Τα κορίτσια άρχισαν να ουρλιάζουν. Είπε ότι θα πληρώσει για το παιχνιδάκι της. Και αυτοπυροβολήθηκε. Αυτή δεν παντρεύτηκε ποτέ. Έγινε δασκάλα και δίδασκε στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να σέβεσαι τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων και προσπαθούσε να τα βοηθήσει να γίνουν υπεύθυνοι ενήλικες. Η επιθυμία για εκδίκηση παρέδωσε τον Αλέξανδρο σε έναν δαίμονα που τον έκανε να αυτοκτονήσει και τον βοήθησε να ενσαρκωθεί όπως είναι τώρα και να τη βασανίσει περισσότερο. Ο δαίμονας έγινε ο οδηγός του. Στη Μπολόνια η Δέσποινα έχασε πολλά θραύσματα ψυχής λόγω της θλίψης και της λύπης που ένιωθε. Αν τον είχε χωρίσει σε αυτή τη ζωή, πολύ πιθανό πάλι να είχε αυτοκτονήσει. Προσπάθησε λοιπόν να τον καθαρίσει μόνη της, με τις συμβουλές και την αγάπη της. Αυτός βελτιώθηκε θεαματικά. Για ένα διάστημα ακολούθησε τις συμβουλές της, προσευχόταν, έπινε αγιασμό και προσπάθησε να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Ωστόσο, η Δέσποινα υπέφερε από συνεχείς επιθέσεις από τον οδηγό του κόκκινου, που σημαίνει ότι συνέχισε να χάνει ενέργεια, να νιώθει άρρωστη και να ξυπνά με γκρατσουνιές και μελανιές. Η βελτίωση δεν κράτησε πολύ. Ο τύπος έγινε ο παλιός εαυτός του ξανά και κατέληξαν να χωρίσουν για πάντα. Αυτός δεν ήταν καν Ελ., ενώ αυτή ήταν. Αυτός ήταν άλλος ένας λόγος που ο δαίμονάς του τον οδήγησε σ’ αυτήν, ώστε να της κλέψει ενέργεια Eλ μέσω υπερβολικού σεξ. Την έπεισε ακόμη και να κάνει σεξ μαζί του αφού είχαν χωρίσει, αν και αυτή ήξερε ότι ήταν σοβαρή συμφωνία που θα οδηγούσε στην πτώση του ανώτερου εαυτού της και στον πρόωρο θάνατό της. Η δικαιολογία της ήταν ότι ένιωθε ότι θα ήταν η τελευταία φορά και θα τον βοηθούσε να γίνει ο ίδιος Ελ. Ήταν όντως η τελευταία φορά, αφού ο δαίμονας του κατάφερε να την κάνει να πεθάνει πρόωρα. Μετά από 2 χρόνια σκοτώθηκε και αντικαταστάθηκε με κλώνο. Και όχι μόνο μία φορά, οι κλώνοι της σκοτώθηκαν δεκάδες φορές και αλλάχθηκαν με νέους κλώνους. Αλλά πριν συμβούν όλα αυτά, πήγε στην Μπολόνια για δουλειά και συνάντησε μια ηλικιωμένη γυναίκα που ήταν δασκάλα και η οποία της είπε την ίδια ακριβώς ιστορία. Αυτή η γυναίκα ήταν η παράλληλή της από τη ζωή που βρήκα γι 'αυτήν! Αυτό είναι μια ακράδαντη απόδειξη και δόθηκε από τον Θεό για να την βοηθήσει να με εμπιστευτεί περισσότερο. Δυστυχώς δεν το έκανε, αλλά συνέχισε να κάνει μεγάλα λάθη ενάντια στις συμβουλές μου που οδήγησαν όχι μόνο στο να χάσει τη ζωή της ως έχει, αλλά και να φέρουν τον κόβιντ-19 στον κόσμο και όλα όσα ακολούθησαν. Ήταν πρόσωπο-κλειδί σε όλα αυτά και τα λάθη της έδωσαν στη σκοτεινή ελίτ το δικαίωμα να κάνει τα υπόλοιπα και να καταλάβει τη Δημιουργία. Ο κλώνος της ήταν ένας αφοσιωμένος αντίπαλος του έργου που έκανε η ομάδα του Αρμαγεδδώνα. Αλλά το σκότος έχασε.

Είχα δύο φίλους που αυτοκτόνησαν λόγω κατάθλιψης. Και οι δύο είχαν ισχυρούς δαίμονες και παραδόθηκαν σ’ αυτούς. Ο δεύτερος έκανε μια συμφωνία με έναν εξωγήινο όταν πέθανε. Μετά ενσαρκώθηκαν ως κόκκινοι. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να τούς βοηθήσω, γιατί δεν με πίστευαν. Η δίδυμη ψυχή μου αυτοκτόνησε επίσης κατά κάποιο τρόπο, αλλά το έπραξε έμμεσα, γνωρίζοντας ότι ήταν άρρωστος και αρνούμενος τη θεραπεία, μέχρι που ήταν πολύ αργά. Αυτή η αυτοκτονία ήταν απόφαση της ψυχής του, και το έκανε για να σπάσει την κατάρα που είχαμε και οι δύο από μια προηγούμενη ζωή και που μας φόρτωσε με 28 δαίμονες. Η θυσία του, αν και σχεδόν με πέθανε από τον πόνο που μού προκάλεσε, με βοήθησε να αναζητήσω και να βρω την αλήθεια, να αφιερωθώ στο πνευματικό έργο και να συμμετάσχω στον αστρικό Αρμαγεδδώνα.

Είχα έναν άλλο φίλο, τον Περικλή, ο οποίος ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας εξ αιτίας επικείμενης χρεοκοπίας. Μόλις είχα πάρει το πτυχίο μου στην υπνοθεραπεία και είχα διαβάσει τα βιβλία του William Baldwin για την πνευματική απελευθέρωση, οπότε δεν είχα εμπειρία. Ο Περικλής ήταν πνευματικά ανοιχτός, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούσε να επικοινωνήσει με τα πνεύματα. Φαινόταν ότι μπορούσε να ακούσει τον πνευματικό οδηγό του και μού έλεγε ιστορίες. Το όνομά του ήταν Alfonso και ήταν μαζί σε μια προηγούμενη ζωή στην Ισπανία, στα τέλη του 19ου αιώνα. Είπε ότι ήταν εραστές τότε και είχε μείνει στη γη διακόσια χρόνια για να είναι κοντά στον Περικλή κάθε φορά που ενσαρκωνόταν. Ο Περικλής, που δεν είχε γήινο σύντροφο, χάρηκε και δέχτηκε τον Αλφόνσο. Αναρωτιόμουν για τα πράγματα που τού έλεγε, γιατί δεν ταίριαζαν και τόσο με όσα ήξερα για τον κόσμο των πνευμάτων. Δεν ήξερα ότι ένα πνεύμα που τριγύριζε στη Γη δεν μπορούσε να είναι οδηγός από το Φως, αλλά τότε ο Αλφόνσο προσφέρθηκε να λύσει τα οικονομικά του προβλήματα σε αντάλλαγμα με κάτι που δεν τού έλεγε. Ο Περικλής μπήκε στον πειρασμό, αλλά αφού δε γνωρίζε ποια ήταν η ανταλλαγή, σκέφτηκε ότι μπορεί να έμπλεκε σε καταστάσεις πέρα από τον έλεγχό του, οπότε απέρριψε την προσφορά. Ο Αλφόνσο θύμωσε πολύ και δεν ξαναεμφανίστηκε. Έκανα μια συνεδρία ύπνωσης για να δω αν ο Alfonso είχε πει την αλήθεια. Ο Περικλής είδε τη ζωή στην Ισπανία, αλλά όχι ότι αυτός και ο Αλφόνσο ήταν εραστές. Ξεκίνησα τη διαδικασία για να στείλω τον Alfonso στο Φως, αλλά ο Περικλής αντέδρασε, λέγοντας ότι τον βοηθούσε και τον αγαπούσε και ότι θα έφευγε μόνος του όταν τα προβλήματα τέλειωναν. Αφελέστατα το δέχτηκα. Οι δυσκολίες για τον φίλο μου, ωστόσο, αυξάνονταν μέχρι που έφτασε στο σημείο να θέλει πάλι να πεθάνει, ενώ είχα βρει μια λύση για αυτόν. Τού είπα να απορρίψει τον Αλφόνσο, γιατί όχι μόνο δεν τον βοήθησε, αλλά μάλλον τον έβλαπτε. Τον απαρνήθηκε και κάναμε άλλη μια συνεδρία. Είδε ξανά τη ζωή στην Ισπανία. Ήξερε έναν μάγο που τον δίδασκε απόκρυφες επιστήμες και ο Αλφόνσο ήταν μαθητευόμενός του. Ο Περικλής δεν έκανε μάγια, μάθαινε μόνο γενικά μεταφυσικά πράγματα. Ο Αλφόνσο ήταν ερωτευμένος μαζί του, αλλά ο Περικλής δεν τού ανταποκρίθηκε. Ο Alfonso ορκίστηκε ότι θα τον εκδικηθεί. Έτσι μετά θάνατο έγινε δαίμονας που έπαιξε όλο αυτό το θέατρο για να καταστρέψει τον Περικλή. Είχε χρησιμοποιήσει μερικά πραγματικά γεγονότα και τα ανάμιξε με ψεύτικα για να κάνει την όλη ιστορία πιστευτή. Αν ο Περικλής είχε δεχτεί τη βοήθειά του, ο δαίμονας θα είχε αποκτήσει περισσότερα δικαιώματα και θα τον οδηγούσε στην αυτοκτονία. Τώρα που έσπασε τη συμφωνία να θέλει να έχει κοντά του τον δαίμονα δεν είχε πλέον καμία εξουσία πάνω του. Ο Περικλής ήταν ελεύθερος από την επιρροή του μια για πάντα και είχε μάθει ένα πολύτιμο μάθημα, να μην εμπιστεύεται ένα πνεύμα που δεν γνώριζε. Τα κακά πνεύματα κάνουν τα πάντα για να τα δεχτούμε, οπότε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Όταν έμαθα πώς να στέλνω δαίμονες στο Φως, τον έστειλα και αυτόν.

Ανάμεσα στις προηγούμενες ζωές των παραλληλών μου, μόνο μία που αυτοκτόνησε πήγε στο Φως, και αυτό γιατί το έκανε για να σώσει τον φίλο της. Μερικές από αυτές τις παράλληλες ενσαρκώθηκαν ως κόκκινες και διέπραξαν χιλιάδες δολοφονίες. Άρα μια αυτοκτονία μπορεί να φέρει απροσδόκητες επιπλοκές στις μελλοντικές ζωές μιας ψυχής.

Η αυτοκτονία μπορεί να έχει διαφορετικές αιτίες και εάν το κίνητρο είναι αλτρουιστικό, η ψυχή πηγαίνει συνήθως στο Φως. Αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι στην πραγματικότητα αυτοκτονίες, αλλά θυσίες. Εάν ο λόγος είναι κατάθλιψη ή άλλο αρνητικό συναίσθημα, συχνά μένουν στο σκοτάδι ή τις παίρνουν δαίμονες. Και τότε ξαναγεννιούνται ως κόκκινοι. Αλλά δεν πρέπει να ρίχνουμε όλη την ευθύνη στους δαίμονες, έχουμε και τη δική μας θέληση. Πρέπει να έχουμε περισσότερη πίστη στον Θεό και το θεϊκό σχέδιο για μάς και να προσπαθούμε να βγούμε από την κατάθλιψη και την απόγνωση.