Βρυκόλακες

Εξετάζοντας τις προηγούμενες ζωές των πελατών μου διαπίστωσα ότι οι βρυκόλακες είναι απλοί άνθρωποι που έχουν υιοθετήσει την κακή συνήθεια να πίνουν ανθρώπινο αίμα, αφού ανακάλυψαν ότι αυτό δίνει δύναμη. Με αυτό τον τρόπο συνδέονται  με ένα σκοτεινό ον, που ονομάζεται μπαχομέχ. Οι μπαχομέχ είναι νεφελίμ (βλέπε άρθρo https://koalanipnevmatikospolemos.blogspot.com/2020/07/nefelim-ke-anunaki.html για περισσότερες πληροφορίες) που μοιάζουν με γιγάντιες νυχτερίδες με κόκκινα μάτια και ημιανθρώπινο σώμα. Οι μπαχομέχ αφαιρούν τη ζωτική δύναμη των ανθρώπων για να τραφούν. Υπό την επίδραση ενός μπαχομέχ, το άτομο μπορεί να σκοτώσει προκειμένου να πιει ανθρώπινο αίμα. Αυτό ισοδυναμεί με συμφωνία με έναν μπαχομέχ, ο οποίος αργότερα σκοτώνει το άτομο, τού παίρνει την ψυχή και την μετενσαρκώνει ως μπαχομέχ. Οι μπαχομέχ  είναι λοιπόν οι αληθινοί βρικόλακες. Όλα τα άλλα είναι θρύλοι και δεισιδαιμονίες, αν και υπάρχουν αθάνατοι άνθρωποι, χάρη στη διαρκή κλοπή ψυχών. Ιδού μερικά παραδείγματα βρυλοκάκων:

Miran, 52.

-Αγγλία, Gloustershire, 1265. Ο Miran ήταν  γιος κόμη και ζούσε στο παλάτι. Ήταν ένα αλαζονικό και πολύ δραστήριο παιδί. Επισκεπτόταν συχνά  τη βιβλιοθήκη του παλατιού για να βρει ξεχασμένα μυστικά. Μια μέρα βρήκε σε ένα από τα βιβλία ότι πίνοντας αίμα ζώων αποκτάει κανείς δύναμη και άμα πιει ανθρώπου θα έχει ακόμη πιο υπερφυσικές δυνάμεις. Έτσι πήγε για κυνήγι, σκότωσε ένα ζώο και ήπιε το αίμα του. Ένιωσε πράγματι ισχυρότερος και συνέχισε αυτό το χόμπι. Όταν μεγάλωσε και απέκτησε εξουσία, έστελνε άτομα να τού φέρνουν  πρόσφατα εκτελεσμένους που ο ίδιος καταδίκαζε και έτσι άρχισε να πίνει ανθρώπινο αίμα. Αυτό ήταν  συμφωνία με μπαχομέχ. Παντρεύτηκε τη γυναίκα που οι γονείς του τού συνέστησαν και έκανε δύο κόρες μαζί της. Τούς δίδαξε να πίνουν αίμα, αρχίζοντας με αίμα ζώων. Αργότερα οι ίδιες θέλησαν να δοκιμάσουν ανθρώπινο. Στο χωριό ακούγονταν κουτσομπολιά για το πόσο σκληρός ήταν και για την πιθανότητα να είναι βρυκόλακας. Οι χωρικοί οργανώθηκαν, συγκέντρωσαν όπλα και επιτέθηκαν στο παλάτι, σκοτώνοντάς τους όλους.

Ο Miran και οι κόρες του ήταν οι ψυχές μιας άλλης ζωής στην Αγγλία, όπου ασχολούνταν με μάγια από γριμόρια. Ήταν δηλαδή κόκκινοι, και γι αυτό υπέπεσαν με τόση ευκολία στο βαμπιρισμό. Μετά από αυτή τη ζωή, την ψυχή τους την πήραν οι μπαχομέχ  των συμφωνιών, με το δικαίωμα που έχει το σκότος για όσους σκοτώνουν ανθρώπους και πίνουν το αίμα των θυμάτων τους. Ξαναενσαρκώθηκαν ως μπαχομέχ.

Igor, 14

-Σλοβενία, 1626. Ο πατέρας του Ίγκορ ήταν δρύιδης. Η μητέρα του ήταν αγράμματη, ασχολιόταν μόνο με τη φροντίδα του σπιτιού και καθόλου με τις υποθέσεις του συζύγου της. Ο δρύιδης δίδαξε στο γιο του τον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Επίσης, άρχισε να πίνει αίμα ζώων, γιατί διάβασε ότι έδινε δύναμη. Έμαθε το γιο του να κάνει το ίδιο. Μια μέρα είχε έναν πελάτη ο οποίος του ζήτησε να σκοτώσει το συνεργάτη του για να περάσει η εταιρεία στην κατοχή του. Ο δρύιδης δέχτηκε. Ήταν μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσει ανθρώπινο αίμα. Τού είπε να έρθουν μαζί και θα κάνει ένα τελετουργικό. Θα έδινε ένα φίλτρο με δηλητήριο στο συνεργάτη για να πεθάνει, και στον ίδιο ένα άλλο για δύναμη και επιτυχία. Ο πελάτης συμφώνησε και είπε στο συνεργάτη ότι ο δρυίδης θα τους βοηθήσει να επιτύχουν. Πήγαν να τον δουν και ήπιαν τα φίλτρα. Αλλά ο δρυίδης  τον είχε εξαπατήσει, αφού και τα δύο φίλτρα περιείχαν δηλητήριο. Και οι δύο έπεσαν νεκροί, ενώ ο δρυίδης  και ο γιος του ήπιαν το αίμα τους, ο καθένας από έναν, και κατόπιν αντάλλαξαν θύματα ώστε να δοκιμάσουν και το αίμα του άλλου. Ωστόσο, οι μπαχομέχ τους τούς είχαν επίσης εξαπατήσει, γιατί το δηλητήριο είχε εισχωρήσει στο αίμα των νεκρών και δηλητηρίασε τους μάγους. Πέθαναν και έγιναν μπαχομέχ.

Η άλλη ζωή όπου ο Ίγκορ έγινε μπαχομέχ:

-Γερμανία, 1460. Ήταν γιος μιας οικογένειας ευγενών και το ίδιο και οι φίλοι του. Έβγαιναν συχνά για να παίξουν και να κάνουν αταξίες. Μεγαλώνοντας θέλησαν να ανακαλύψουν μυστικά και ο Ίγκορ βρήκε ένα γριμόριο. Το μελετήσανε, διάβασαν ότι το αίμα δίνει δύναμη και πήγαν για κυνήγι. Σκότωσαν μερικά ζώα και ήπιαν το αίμα τους. Πράγματι αισθάνονταν πιο ισχυροί και το επανέλαβαν πολλές φορές. Οι δουλειές τους πήγαιναν καλά, οι άνθρωποι τούς σέβονταν, παντρεύτηκαν κορίτσια με υψηλή θέση στην κοινωνία και μεγάλης ομορφιάς. Σταδιακά γίνονταν όλο και πιο αναίσθητοι, όπως συμβαίνει πάντα όταν μια οντότητα βοηθάει κάποιον σε υλικά θέματα και εις βάρος της ζωής αλλων. Σύμφωνα με το γριμόριο, το ανθρώπινο αίμα προσφέρει απόλυτη εξουσία. Σκέφτηκαν ότι ένα κυνηγετικό ατύχημα δε θα προσέλκυε την προσοχή και το αποφάσισαν. Πήγαν για κυνήγι και ο Ίγκορ έριξε ένα βέλος σε έναν κυνηγό που περπατούσε στο δάσος. Αυτός έπεσε κάτω και οι φίλοι του Ίγκορ τον χτύπησαν στο κεφάλι. Έπεσε αναίσθητος και τού ήπιαν το αίμα. Η ισχύς τους αυξήθηκε τόσο πολύ που σύντομα σχεδόν όλη η πόλη ήταν δική τους. Και, όπως και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, έπεσε πανούκλα στην πόλη και πέθανε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, όντας οι πρώτοι ο Ίγκορ και οι φίλοι του.

Ο κυνηγός έκανε συμφωνία για να πάρει εκδίκηση και γεννήθηκε ως ο πατέρας του Ίγκορ στη Σλοβενία. Οι 2 πελάτες του Ίγκορ και του πατέρα του στη Σλοβενία ήταν οι φίλοι του Ίγκορ που σκότωσαν τον κυνηγό στη Γερμανία.

Νίκος, 42.

-Γαλλία, 1697. Ο Νίκος ήταν ένας φιλόδοξος νεαρός που πήγε στην πόλη προς αναζητήση εργασίας, μελέτης και εμπειριών, καθώς και για να ανακαλύψει νέα πράγματα. Εκεί γνώρισε κάποιους μασώνους που τον βοήθησαν. Έγινε συμβολαιογράφος, συμμετείχε στις τελετές τους και διάβαζε τα βιβλία που τού πρότειναν. Μεταξύ αυτών υπήρχαν και γριμόρια. Τού είπαν ότι πίνοντας αίμα ζώων αποκτούσε κανείς δύναμη και εξουσία, και μια μέρα πήγε για κυνήγι μαζί τους. Σκότωσαν ένα ζώο και ήπιαν το αίμα του. Αισθάνθηκαν όντως ισχυρότεροι. Ως συμβολαιογράφος βοηθούσε τους άλλους μασώνους με τα νομικά έγγραφα που απαιτούνταν. Ένας από τους μασώνους ήταν γιατρός και ένας άλλος δικαστής. Έτσι ο Νίκος λάμβανε μέρος σε τελετές όπου έπιναν ανθρώπινο αίμα, εκείνων που εκτελούνταν με δική τους δικαστική απόφαση. Μια μέρα ανακαλύφθηκαν και τούς σκότωσαν με τουφέκι. Οι μπαχομέχ τους τούς πήραν την ψυχή και ξαναγεννήθηκαν ως μπαχομέχ.

Μοϋσής, 33.

-Αγγλία, Cheshire, 891. Ήταν μια παρόμοια ζωή όπως του Μίραν με τις δύο γυναίκες. Ο Μοϋσής ήταν ο γιος του τοπικού κυβερνήτη, ανήκε στην αριστοκρατία και ζούσε στο παλάτι. Ο πατέρας του είχε πολλή εξουσία και υπηρετούσε ως δικαστής, αποφασίζοντας ποιος θα ζήσει και ποιος θα εκτελεστεί. Πίστευε ότι τη δύναμη τού την έδινε το αίμα που έπινε. Του Μοϋσή του κακοφαινόταν η ιδέα, αλλά όταν μεγάλωσε και τού άρεσε μια κοπέλλα, πείστηκε. Ο πατέρας του τού έδωσε αίμα ζώων για να αρχίσει μ΄αυτό, και ο Μοϋσής αισθάνθηκε ισχυρότερος. Παντρεύτηκε το κορίτσι και οι ευθύνες του αυξήθηκαν. Ο πατέρας του τού έδωσε ένα μέρος των πολιτικών ευθυνών του. Έπινε και ανθρώπινο αίμα, από τους νεοεκτελέσθέντες που τού έφερναν. Και σταδιακά ο Μοϋσής υποχώρησε και δοκίμασε. Η αηδία τελικά τού έφυγε και η δύναμη και η δημοτικότητά του αυξήθηκαν. Έπεισε τη γυναίκα του να πιει αίμα, πρώτα ζώου και στη συνέχεια ανθρώπου. Όταν ο πατέρας του γέρασε τού έδωσε το θρόνο και ο Μοϋσής  κυβέρνησε με τη σύζυγό του. Έκαναν μια κόρη και τη συνήθισαν από την παιδική ηλικία να πίνει αίμα. Δεν έκαναν άλλα παιδιά. Οι υπηρέτες είχαν ορκιστεί υπό απειλή ποινής θανάτου να μην πουν σε κανέναν για τη μακάβρια αυτή συνήθεια, αλλά υπήρξαν φήμες. Κι επειδή η βασιλεία του ήταν τυραννική, με υψηλούς φόρους και άδικες εκτελέσεις, οι άνθρωποι επαναστάτησαν, ενώθηκαν και επιτέθηκαν στο παλάτι, σκοτώνοντάς τους όλους.

Οι μπαχομέχ με τους οποίους κάνανε τις συμφωνίες αυτές οδήγησα τη ψυχή τους στα Τάρταρα όπου γεννήθηκαν ως μπαχομέχ.

Χρήστος, 51.

-Ρουμανία, 1616. Ήταν γιος μιας απλής οικογένειας. Ο πατέρας του τον πήγαινε στο δάσος για να κυνηγήσουν και η μητέρα του μαγείρευε τα ζώα που έπιαναν. Μια μέρα συνάντησαν έναν άλλο κυνηγό που τούς είπε ένα μυστικό, ότι πίνοντας αίμα ζώων πριν από το μαγείρεμα δίνει δύναμη και εξουσία. Ο πατέρας του Χρήστου θέλησε να το δοκιμάσει. Το έκανε και όντως έγινε ισχυρότερος. Η επιχείρηση πήγαινε επίσης καλύτερα. Τού έγινε συνήθεια και ο γιος του το δοκίμασε κι αυτός. Μετακόμισαν στην πόλη όπου υπήρχαν περισσότερες ανέσεις. Εκεί συνάντησε και πάλι τον κυνηγό, που είχε γίνει δικαστής. Έγιναν φίλοι. Τούς είπε ότι το ανθρώπινο αίμα έδινε πολύ περισσότερη δύναμη από ό,τι των ζώων και ως δικαστής ήταν εύκολο γι 'αυτόν να το βρει. Δωροδοκούσε τους υπαλλήλους των φυλακών και τους δήμιους των θανατοποινιτών (που ο ίδιος είχε καταδικάσει) και του πήγαιναν τα πτώματα. Τους κάλεσε την επόμενη φορά που είχε την ευκαιρία να πιει ανθρώπινο αίμα, σε ένα γλέντι οι τρεις τους. Έτσι η δύναμη του πατέρα και του γιου αυξήθηκε. Η επιχείρησή τους μεγάλωσε και έγιναν πλούσιοι. Αυτά τα γλέντια τούς έγιναν συνήθεια. Αλλά μια μέρα κάποιος κάρφωσε το δικαστή. Υπήρξαν φήμες και ο λαός συμφώνησε να πάει στη γιορτή τους και να τούς καθαρίσει. Έτσι κι έγινε. Ενώ έπιναν το αίμα των δύστυχων ανθρώπων, μπούκαραν με σπαθιά και σκότωσαν και τους τρεις τους. Ξαναγεννήθηκαν στα Τάρταρα ως μπαχομέχ και με τη σειρά τους κάνουν συμφωνίες με τους ανθρώπους.

Η άλλη ζωή όπου έγινε μπαχομέχ:

-Αγγλία, Brighton, 1496. Ο Χρήστος ήταν ένας φιλόδοξος άντρας και είχε δύο καλούς φίλους. Όταν μεγάλωσαν πήγαν στο πανεπιστήμιο. Ο Χρήστος σπούδασε νομική, ο δεύτερος ιατρική και ο τρίτος μαθηματικά, φυσική και χημεία. Κατά τη διάρκεια των σπουδών τους βρήκαν κάποια βιβλία που περιείχαν κρυμμένα μυστικά. Πήραν κάποια και τα διάβασαν. Τούς έπιασε περιέργεια για το αίμα, το οποίο έδινε δύναμη, και θεώρησαν ακίνδυνο να πάνε για κυνήγι και να πιουν το αίμα του ζώων που θα σκότωναν. Το έκαναν και αισθάνθηκαν δυνατοί και ισχυροί. Τέλειωσαν τις σπουδές τους και απέκτησαν καλές θέσεις εργασίας. Περιστασιακά πήγαιναν για κυνήγι για να πιουν κι άλλο αίμα. Ήξεραν ότι το ανθρώπινο αίμα ήταν ισχυρότερο, αλλά κανείς δεν τολμούσε να σκοτώσει κάποιον. Ο γιατρός έπρεπε να περιμένει μέχρι να πεθάνει κάποιος με καλή υγεία από ατύχημα για να πάρει λίγο αίμα και να το πιουν χωρίς κίνδυνο μόλυνσης, ή να πάρει αίμα από εξετάσεις κάποιου ασθενή με σχετικά καλή υγεία. Ο δικηγόρος έγινε δικαστής και μπορούσε να αποφασίσει ποιος θα έμπαινε φυλακή και ποιος θα πήγαινε για εκτέλεση. Έτσι έγινε πιο εύκολο να βρίσκουν ανθρώπινα σώματα. Ο Χρήστος δωροδοκούσε τους υπαλλήλους, τού έφερναν τα πτώματα και οι τρεις τους έπιναν το αίμα τους. Αλλά κάποιος τους είδε, άρχισαν φήμες, μαζεύτηκαν κάποιοι άνδρες, τούς έπιασαν στα πράσα και τους σκότωσαν.

Αυτοί οι τρεις ήταν οι ίδιοι βρυκόλακες με αυτούς της ζωής στη Ρουμανία.

Άγγελος, 34.

-Παπούα Νέα Γουινέα, 1606. Μεγάλωσε με τον πατέρα του σε ένα σπιτάκι στο δάσος. Πήγαιναν για κυνήγι μαζί για να φάνε. Ο πατέρας του είχε τη συνήθεια να πίνει το αίμα των ζώων που έπιανε πριν τα μαγειρέψει. Έλεγε ότι αυτό τού έδινε δύναμη.  Ο Άγγελος αποφάσισε να κάνει το ίδιο για να γίνει το ίδιο δυνατός με τον πατέρα του. Τού έγινε συνήθεια. Πίνοντας αίμα συνδέονταν με ένα μπαχομέχ που τούς έκανε όλο και πιο άγριους. Μια μέρα ο πατέρας σκότωσε έναν άλλο κυνηγό και πήγαν μαζί για να τού πιουν το αίμα. Είπε του γιου του ότι το ανθρώπινο αίμα τον έκανε πολύ ισχυρότερο. Έκαναν κι άλλα εγκλήματα όπως αυτό ώσπου μια μέρα δύο τίγρεις τους επιτέθηκαν, τους σκότωσαν και τους έφαγαν. Την μητέρα του Άγγελου την είχε δολοφονήσει ο πατέρας του όταν ο Άγγελος ήταν μικρός, και τής είχε πιει το αίμα, χωρίς ο Άγγελος να το μάθει ποτέ. Οι δύο τίγρεις ήταν οι μετενσαρκώσεις δύο ανθρώπινων θυμάτων του, οι οποίοι είχαν κάνει συμφωνία για να πάρουν εκδίκηση. Οι μπαχομέχ του Άγγελου και του πατέρα του πήραν την ψυχή τους στα Τάρταρα όπου γεννήθηκαν ως μπαχομέχ.

Δημήτρης, 25.

-ΗΠΑ, New Hampshire, 1611. Όταν ήταν παιδί ο Δημήτρης ήταν περιπετειώδης και έπαιζε πολύ με τους φίλους του μακριά από το σπίτι. Ένας από αυτούς έφερε μια μέρα ένα γριμόριο που είχε βρει στη βιβλιοθήκη των παππούδων του και τα παιδιά το μελετήσανε. Διάβασαν για το γεγονός ότι το αίμα των ζώων και, ακόμη περισσότερο, των ανθρώπων, έδινε δύναμη και σκέφτηκαν ότι ίσως το δοκιμάσουν όταν μεγαλώσουν. Αυτό έκαναν. Ο Δημήτρης σπούδασε νομική και έγινε δικηγόρος. Πήγε μια μέρα με τους φίλους του στο δάσος για να κυνηγήσει και εκεί δοκίμασαν το αίμα του ζώου που σκοτώσανε. Πράγματι αισθάνθηκαν πιο δυνατοί. Το επανέλαβαν αρκετές φορές. Ο Δημήτρης έγινε δικαστής και μπορούσε να στείλει ανθρώπους στο θάνατο. Έτσι άρχισε να δωροδοκεί υπαλλήλους για να τού πηγαίνουν πτώματα. Καλούσε τους φίλους του και έπιναν όλοι μαζί ανθρώπινο αίμα. Έγιναν κι οι τρεις τους ισχυροί άνδρες στην κοινότητα. Αλλά κάποιοι υποπτεύθηκαν, τούς παρακολούθησαν και τούς έπιασαν επ΄αυτοφώρο. Τούς εκτέλεσαν επί τόπου. Οι μπαχομέχ τους τούς πήραν την ψυχή  και μετενσαρκώθηκαν στα Τάρταρα ως μπαχομέχ.

Βαγγέλης, 41.

-ΗΠΑ, Φιλαδέλφεια, 1827. Ο Βαγγέλης ήταν ένα παιδί από χωριό, που είχε δικές του προοδευτικές ιδέες και αντιτασσόταν στην πατριαρχική, ταξική και εκκλησιαστική καταπίεση. Πίστευε ότι η ελίτ γνώριζε την αλήθεια και τη χρησιμοποιούσε εναντίον του λαού,  ώστε να διατηρήσει την εξουσία, με όπλο της τη θρησκεία. Μεγαλώνοντας πήγε στην πόλη για να εργαστεί σε ένα παλαιοπολείο, με σκοπό να ανακαλύψει την αλήθεια που κρυβόταν στα απαγορευμένα βιβλία. Ο ιδιοκτήτης ήταν μασώνος και τον βοήθησε να το πετύχει. Τον έβαλε και σε αυτή τη μυστική εταιρία που τον βοήθησε να σπουδάσει. Σπούδασε νομική και ιστορία. Επέλεξε φυσικές συνταγές  από γριμόρια καθώς και αυτό με το αίμα ζώων. Πήγε για κυνήγι με τους φίλους του και ήπιαν το αίμα των ζώων που έπιασαν. Ένιωσε ισχυρότερος και το επανέλαβε μερικές φορές αργότερα. Έγινε δικαστής και με την υποστήριξη των μασώνων οι οποίοι τού υποδείκνυαν ποιος ήταν εχθρός της δικαιοσύνης και της κοινωνίας και άξιζε την ποινή του θανάτου, άρχισε να καταδικάζει άτομα σε θάνατο. Τα θύματα ήταν αθώα και εναντίων της μασωνίας και είχαν κάποια εξουσία. Κι έτσι έφτασε να πίνει ανθρώπινο αίμα, από αυτούς που διάταζε να εκτελούνται. Εγώ ήμουν τότε εφευρέτης και γνωριζόμαστε. Τού έλεγα να σταματήσει να πίνει αίμα και να αφήσει τη μασωνία, αλλά αυτός δεν μ΄άκουγε. Οι μασώνοι αποφάσισαν να με ξεπαστρέψουν, σκηνοθέτησαν ψεύτικα στοιχεία (αυτός δεν ήξερε ότι ήταν στημένα) και τού είπαν να με καταδικάσει. Αρνήθηκε, αυτοί έβαλαν άλλο δικαστή να με καταδικάσει σε θάνατο και αργότερα σκότωσαν κι αυτόν.

 Όταν πέθανε, ο μπαχομέχ του τον πήρε και γεννήθηκε στα Τάρταρα ως μπαχομέχ.

Σ΄αυτή τη ζωή ήμαστε πάλι φίλοι και είχε παρόμοιες αντιλλήψεις για τη θρησκεία, αλλά ευτυχώς ούτε στη μασωνία γράφτηκε ούτε έγινε βρυκόλακας.

Adi, 19.

-Ρουμανία, 678. Ζούσε με την αδελφή του σε ένα μεγάλο σπίτι σαν κάστρο. Η μητέρα του ήταν δούκισσα και έλειπε συχνά από το σπίτι, καθώς πήγαινε σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Τα παιδιά είχαν έναν δάσκαλο και πολλές ελευθερίες. Είχαν επίσης πρόσβαση σε μια πολύ μεγάλη βιβλιοθήκη του σπιτιού με πάμπολλα θέματα. Ο Adi βρήκε κρυμμένα βιβλία που λέγανε για βρυκόλακες και τη δύναμη που δίνει το αίμα. Το είπε στην αδελφή του και τής πρότεινε ένα πείραμα, να ανταλλάξουν αίμα, για να δουν αν αυτό αληθεύει. Στην αρχή αυτή δεν ήθελε, αλλά σιγά-σιγά την έπεισε. Το έκαναν, κόβοντας το δάχτυλό τους, και ευχήθηκαν κάποια πράγματα για το μέλλον τους. Αισθάνθηκαν ισχυρότεροι και άρχισε να περνάει το δικό τους με τους υπαλλήλους και το δάσκαλο. Ο Adi πήγε μια μέρα στο δάσος για να κυνηγήσει και να πιει αίμα ζώου, και να δει πόση δύναμη θα τού έδινε. Το έκαναν και οι δύο, και παρατήρησαν τη διαφορά, αλλά το ανθρώπινο αίμα έδινε περισσότερη δύναμη. Ο Adi αποφάσισε να γίνει δικαστής, καθώς ήταν ο μόνος νόμιμος τρόπος για να αποκτήσει πρόσβαση σε ανθρώπους που μόλις είχαν πεθάνει και δεν ήταν άρρωστοι. Τα δύο αδέλφια παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά και είχαν μια καλή ζωή, αφού αυτό είχαν ζητήσει την πρώτη φορά που ήπιαν αίμα. Ο Adi έγινε πρώτα δικηγόρος και μετά από αρκετά χρόνια μπόρεσε να γίνει δικαστής. Όταν η θέση του ήταν εξασφαλισμένη, ξεκίνησε το σχέδιό του. Διέταξε να τού πηγαίνουν πτώματα νεοεκτελεσθέντων που ο ίδιος είχε καταδικάσει, και αυτός και η αδελφή του έπιναν το αίμα τους στο υπόγειο του κάστρου, όπου συναντιόνταν γι’ αυτό το σκοπό. Αλλά ένας από τους υπαλλήλους τον πρόδωσε μια μέρα και μια ομάδα ανδρών πήγε στο κάστρο, τούς έπιασε επ' αυτοφώρο και τους σκότωσε. Οι μπαχομέχ τους οδήγησαν τις ψυχές τους στα Τάρταρα και τούς ενσάρκωσαν ως μπαχομέχ.

Sossi, 21 (ο πρώτος μου γάτος)

-Αγγλία, Leicester, 1627. O Sossi ήταν ένα πανέξυπνο παιδί που τού άρεσε να κάνει ανακαλύψεις. Ο θείος του είχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη και ο Sossi και οι φίλοι του πήγαιναν συχνά για να διαβάσουν βιβλία και παραμύθια. Μερικά βιβλία ήταν κρυμμένα και κλειδωμένα. Αυτό κίνησε την περιέργεια των παιδιών και θέλησαν να δουν τι ήταν. Ο Sossi πήρε το κλειδί της κρυφής βιβλιοθήκης από την τσέπη του θείου του, ενώ αυτός κοιμόταν, και πήγε να την ανοίξει. Βρήκαν κάποια παλιά βιβλία απόκρυφων επιστημών. Πήραν ένα, που ήταν γριμόριο. Γύρισαν για να ξανακλειδώσουν τη βιβλιοθήκη και επέστρεψαν το κλειδί στην τσέπη του θείου. Πήραν το βιβλίο, το μελέτησαν, αντέγραψαν κάποια πράγματα και το ξαναέβαλαν στη θέση του με τον ίδιο τρόπο. Κάτι εύκολο να γίνει και που προσέλκυσε την προσοχή τους ήταν η κατανάλωση αίματος για απόκτηση εξουσίας. Πήγαν στα διπλανό δάσος για κυνήγι πουλιών και δοκίμασαν το αίμα τους. Το έκαναν αρκετές φορές και αισθάνθηκαν πράγματι να έχουν περισσότερη δύναμη. Όταν μεγάλωσαν ο ένας έγινε γιατρός, ο άλλος δικηγόρος και ο Sossi κυνηγός. Σκότωνε και πούλαγε ζώα, αλλά μερικά τα μαγείρευε, αφού έπινε το αίμα τους μαζί με τους φίλους του. Η συνέχεια εξελίχθηκε πάνω-κάτω όπως και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Ο δικηγόρος έγινε δικαστής, αποφάσιζε ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει και μοιραζότανε το αίμα των εκτελεσθέντων με τους άλλους δύο. Υπήρξαν φήμες, τούς πιάσανε και τούς σκότωσαν. Και οι μπαχομέχ τούς πήραν την ψυχή τους και τούς μετενσάρκωσαν σαν κι αυτούς.

Η ζωή, όπου έγινα εγώ (η παράλληλή μου) μπαχομέχ:

-1646, Γερμανία. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι στο δάσος με τον πατέρα μου. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν πολύ μικρή. Ο πατέρας μου κυνηγούσε και έφερνε ζώα για να τα φάμε. Συνήθιζε να πίνει το αίμα τους. Είπε ότι του έδινε περισσότερη δύναμη και αντοχή και με παρότρυνε να το κάνω κι εγώ. Το έκανα μια μέρα, παρόλο που είχε άσχημη γεύση. Αλλά παρατηρήσα ότι όντως μού έδινε δύναμη και συνέχισα να το κάνω μέχρι που δεν μού φαινόταν άσχημη η γεύση. Μεγάλωσα και μια μέρα εμφανίστηκε ένας ταξιδιώτης. Έμεινε στο σπίτι μας για να φάει και να ξεκουραστεί πριν συνεχίσει το ταξίδι του. Μού άρεσε και το βράδυ πήγα στο κρεβάτι του και κάναμε έρωτα. Έμεινε μία ακόμη μέρα και κάναμε πάλι έρωτα το επόμενο βράδυ. Μού ήρθε μια ακαταμάχητη επιθυμία να δοκιμάσω το αίμα του. Την επόμενη μέρα, καθώς τον αγκάλιαζα, τον δάγκωσα στο λαιμό.Τρόμαξε, και εκείνη τη στιγμή ήρθε ο πατέρας μου και τον χτύπησε στο κεφάλι, ρίχνωντάς τον κάτω αναίσθητο. Συνέχισα να πίνω το αίμα του, σαν υπνωτισμένη, και ο πατέρας μου έκανε το ίδιο. Ο ταξιδιώτης πέθανε κι εγώ έμεινα έγκυος. Όταν γέννησα έπαθα αιμορραγία και πέθανα. Ο πατέρας μου μεγάλωσε το παιδί, αλλά μόλις μεγαλώσε λίγο το σκότωσε και ήπιε το αίμα του. Είχε κάνει το ίδιο στη μητέρα μου όταν ήμουν μικρή. Ο γιος μου ήταν σ΄αυτή τη ζωή ο πατέρας μου, η μητέρα μου τότε ήταν πάλι η μητέρα μου και θυσιάστηκαν για μένα, για να πεθάνω και να μη σκοτώσω περισσότερους ανθρώπους. Ο πατέρας μου τότε είναι τώρα ο αδελφός του τότε ταξιδιώτη, που ήταν πάλι αγαπημένος μου σ΄αυτή τη ζωή. Ο βρυκόλακας ήταν η δίδυμη ψυχή του, που έχει γίνει σκοτεινή και μάς κυνηγάει σε όλες μας σχεδόν τις ζωές.

Ή παράλληλη μπαχομέχ μου από αυτή τη ζωή έκανε τον πνευματικό οδηγό σε μια πελάττισσά μου σε αυτή τη ζωή. Τον σκότωσε και έτσι πήγε στο Φως. Ευτυχώς ο εραστής μου πήγε στο Φως μετά το θάνατό του. 

Κάτι άλλο που αληθεύει από αυτά που δείχνουν οι ταινίες είναι ότι όταν ένας μπαχομέχ ή άνθρωπος-βρυκόλακας δαγκώσει έναν άνθρωπο, αυτός θα πεθάνει, εκτός κι αν πιει επίσης ανθρώπινο αίμα. Τότε κάνει συμβόλαιο με τις δυνάμεις του σκότους και γίνεται επίσης βρυκόλακας. Το να αντισταθεί είναι μεγάλη δοκιμασία, γιατί νοιώθει μια ακατανίκητη όρεξη για ανθρώπινο αίμα. 

Όσον αφορά τους ανθρώπους που πολλοί ονομάζουν «ενεργειακά βαμπίρ», πρόκειται για κόκκινους που ήταν μάγοι σε προηγούμενη ζωή ή ενσαρκωμένους νεφελίμ που ξέρουν να ρουφάνε ενέργεια.